Ο πάπυρος (Cyperus papyrus) είναι ένα πολυετές, υδροχαρές φυτό, με καταγωγή από την Αφρική. Σχηματίζει επιφανειακό, παχύ και ξυλώδες ρίζωμα, από το οποίο φύονται οι πυκνές, όρθιες, εντυπωσιακές συστάδες, με το ύψος τους να κυμαίνεται από 1 έως 3 μέτρα. Αυτά φέρουν επάκρια πολλά, επιμήκη και πολύ λεπτά στελέχη, σε πυκνή, σφαιρική διάταξη, με αφράτη υφή. Στις αρχές του καλοκαιριού, σχηματίζει μικροσκοπικά άνθη, κίτρινου – καφέ χρώματος, χωρίς όμως αισθητικό ενδιαφέρουν.

Ο πάπυρος είναι φυτό πολύ γρήγορης ανάπτυξης, ζωηρό και εύρωστο, χωρίς ιδιαίτερες καλλιεργητικές απαιτήσεις. Ευδοκιμεί σε ηλιόλουστες, αλλά και ημισκιερές θέσεις και σε εδάφη πλούσια, ελαφριά και υγρά. Μπορεί μάλιστα, να αναπτυχθεί και σε λεκάνες νερού βάθους έως και 5 εκατοστών, με εξασφαλισμένες τις καλές συνθήκες αερισμού του ριζώματος.. Όταν δε βρίσκεται κοντά σε νερό, απαιτείται η τακτική άρδευσή του. Δεν είναι πολύ ανθεκτικό σε ψυχρούς χειμώνες (<-4ο C), ενώ γενικά κατά τη διάρκεια πιο ήπιων χειμώνων τα επίγεια μέρη νεκρώνονται, αλλά το φυτό αναβλαστάνει από το πιο ανθεκτικό ρίζωμά του. Συστήνεται να αφαιρούνται τα νεκρά τμήματα το φθινόπωρο, αλλά και μετά το πέρας του χειμώνα. Γενικά δεν απειλείται από έντομα ή ασθένειες. Πολλαπλασιάζεται με διαίρεση του ριζώματος ή με μοσχεύματα, αλλά και με σπόρο.

Ο πάπυρος φυτεύεται σε παρόχθιες ή παραλίμνιες θέσεις, αλλά και κοντά σε έλη και γενικότερα σε εδάφη με κακή αποστράγγιση. Συνδυάζεται όμορφα και με άλλα υδροχαρή ή και υδρόβια φυτά, προσδίδοντας εξωτική και τροπική ομορφιά στο τοπίο, χάρη στην ιδιαίτερη διάταξη των στελεχών του και της ανάλαφρης υφής τους. Μπορεί, ακόμα, να φυτευτεί σε γλάστρες ή φυτοδοχεία, αφού φυσικά καλύπτονται οι ανάγκες του. Το φυτό αυτό αποτέλεσε το πρώτο που χρησιμοποιήθηκε από τους Αιγυπτίους για τη δημιουργία γραφικής ύλης, αλλά και την κατασκευή καλαθιών, σχοινιών, χαλιών, ρούχων, ακόμα και ανάλαφρων βαρκών. Το ξυλώδες ρίζωμα, επίσης, μπορούσε να αξιοποιηθεί ως καύσιμη ύλη, αλλά και για την κατασκευή εργαλείων. Τέλος, το φυτό περιλαμβάνει και ιαματικές χρήσεις, με σύγχρονες μελέτες να ταυτοποιούν ουσίες που περιέχονται στο φυτό, με αντιοξειδωτική, αντικαρκινική, αντιφλεγμονώδη, αντιμικροβιακή και καρδιοπροστατευτική δράση, ενώ πολύ ενδιαφέρον για μελλοντική έρευνα περιλαμβάνει η αξιοποίηση της πλούσιας βιομάζας που το φυτό παράγει.

Η χορήγηση και η κατανάλωση των φυτών και των βοτάνων πρέπει πάντοτε να γίνεται με την καθοδήγηση κάποιου ειδικού ιατρού – θεραπευτή. Οι παρούσες πληροφορίες δεν αποτελούν συμβουλές για χρήση ή κατανάλωση φυτών και βοτάνων, αλλά έχουν καθαρά ενημερωτικό σκοπό.